Oeganda heeft een langetermijnstrategie goedgekeurd die is ontworpen om ontbossing terug te dringen en nieuwe kansen voor duurzame groei te creëren via CO₂-markten.
De National Strategy on Integrated Forest Landscape Restoration (IFLR) 2025–2050 werd formeel gevalideerd na een vierdaagse workshop, georganiseerd door UN Forum on Forest Secretariat, het Ministry of Water and Environment en de National Forest Authority.
Volgens een verklaring van de VN heeft de IFLR-strategie als doel ‘aangetaste bossen en landschappen te herstellen via herbebossing, agroforestry en projecten voor duurzaam landgebruik, terwijl klimaatbestendigheid wordt versterkt, biodiversiteit wordt beschermd en het levensonderhoud van gemeenschappen die afhankelijk zijn van bossen wordt verbeterd.’
De validatie markeert de overgang van theorie naar praktijk. ‘Nu de strategie is gevalideerd, ligt de nadruk op uitvoering – het omzetten van plannen in tastbare resultaten die Oeganda’s natuurlijke erfgoed beschermen en duurzame kansen creëren voor gemeenschappen in het hele land,’ aldus de verklaring.
Een briefing voorafgaand aan de workshop benadrukte het economische potentieel van het programma en stelde dat de IFLR ‘duurzame economische kansen zal creëren voor gemeenschappen die afhankelijk zijn van bossen, via programma’s voor de verkoop van CO₂-certificaten en andere economische activiteiten.’
De bossen van Oeganda zijn de afgelopen decennia sterk achteruitgegaan. De nationale bosbedekking daalde van 4,9 miljoen hectare in 1990 tot slechts 1,3 miljoen hectare in 2005. Tussen 2000 en 2015 ging nog eens 775.069 hectare natuurlijk bos verloren, voornamelijk door menselijke activiteiten, zwakke handhaving en beperkte financiering voor natuurbehoud.
De nieuwe strategie is bedoeld om deze trend te keren en bosherstel te positioneren als zowel een ecologische als economische prioriteit. Door ecologisch herstel te combineren met inkomenskansen, wil Oeganda nationale milieudoelen met de bestaanszekerheid van lokale gemeenschappen verbinden.
et validatieproces bracht ngo’s, academische instellingen, ontwikkelingspartners en verschillende VN-organisaties samen: een weerspiegeling van de brede samenwerking die nodig is om landschappen op nationale schaal te herstellen.